Twee tegenstrijdige data die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Zonder de een geen ander. Zoals zo veel in het leven. Vier mei, de dodenherdenking van alle gevallenen sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Maar niet allemaal. Het Nationaal Comité 4 en 5 mei trekt het omstreden jeugdgedicht "Foute Keuze" terug. Het gaat over een oudoom van de jonge dichter. De oudoom zat bij de Waffen-SS. Het gedicht zou worden voorgedragen tijdens de dodenherdenking op de Dam. Er was veel verzet tegen dat gedicht. Terecht of niet?

4 mei

Het plein is weer gevuld met hen
die herdenken en in stilte willen zijn.
Het volkslied gezongen of gedacht
inwendig of uit volle borst.
De kransen door hoogwaardigheidsbekleders
aangebracht en gezet op houten schragen.
Het jeugdgedicht wordt voorgedragen
de bloemen neergelegd.
Dan lopen zij die willen denken
aan hen die toen gevallen zijn.

De steden worden vol gelegd
met messing struikelstenen.
Hier hebben zij gewoond,
gelachen en gehuild tot zij verdwenen
en in verre oord het leven lieten.
Het moet tot een einde komen
het onnodig bloedvergieten.

En dan is het afgelopen. In het zuiden een hongerwinter eerder dan in het noorden. Vijf jaar, diep ingesleten. Nu voor steeds minder een slechte herinnering. Straks alleen nog overlevering. Maar toch: Boeken worden er nog over volgeschreven. Onderzoeken nog gedaan. De oorlog is nog lang niet afgelopen. En elders woedt de oorlog nog steeds voort. Maar wij vieren op 5 mei feest. Het feest van onze bevrijding. Het feest van onze vrijheid. Vrijheid heeft te maken met tolerantie. Elkaar vrijheid gunnen.

5 mei

Mas Papo dichter van Bernheze