Op 1 april zouden de dorpen Vorstenbosch en Loosbroek van de kaart worden geveegd. Door Google. Ik ben er in getrapt en velen met mij. Maar ik moest er gewag van maken, vandaar het volgende:

Stel je voor: er zou geen kaart meer zijn. En we zouden geen Tomtom hebben of een ander navigatiesysteem. Dan moesten we wel vertrouwen op de auto die Google door onze dorpen stuurt en met een rondom-camera onze straten fotografeert. Maar stel je dan voor dat dan net jouw dorp niet meegenomen zou worden. Te afgelegen. Of zou worden verwijderd vanwege ruimtegebrek op de server. Dan zou je nooit meer gevonden kunnen worden. Dan zouden mensen verwonderd kijken als ze toch door jouw dorp zouden komen. "Hé is hier een dorp?", zouden ze zich afvragen. Want op de map (Google maps) alleen weiland of een karrenspoor.
Maar zou dat aan de andere kant ook niet heerlijk rustig zijn. Even niet meer te worden gestoord en niet jouw huis en auto op ieders PC?

De rust is weergekeerd
het verkeer misleid
alles is zoek geraakt
het wonder van verborgenheid.

Geen aanval op de vrijheid
van zijn en geen controlestaat
geen waas voor ogen
geen streep op weg of straat.

De rust is weergekeerd,
het wonder van geborgenheid.

Maar niets is minder waar. Het was een grap. Meneer Witz van Google was zelf een witz. Ik heb voor de zekerheid nog even gekeken, maar alle dorpen staan er helemaal op. Gekleurd en wel. Met auto's, met hier en daar een leesbaar nummerbord, mensen met wazige gezichten en alle huisnummers. We hebben de kaart, we hebben de Tomtom en Google gaat gewoon door met het schenden van de privacy.

Het volgende gedicht vond ik hier wel bij passen, hoewel het heel anders bedoeld is. Het staat in 'Aanvaart':

Weg

Mas Papo dichter van Bernheze