Vogels
Als ik de tuin in kijk zie ik de vogels. Onze tuin en ik zijn er vol van. In de grote boom zit het duivenpaar knus bij elkaar. De vinken en de mezen dartelen rond de struiken en bomen en elkaar. De mussen hippen en tjilpen over het gras. En 's avonds zingt de merel zijn lied op het hoogste puntje in de tuin: de nok van het dak.
"Kijk", zeg ik tegen de kinderen, "daar zit een groenling". En het roodborstje tikt tegen het raam. "Omdat ie naar binnen wil", zegt de jongste. Ik laat hem in die waan.
Boy van Lamoen schreef: "In de vroege morgen, nog volop schemer, hoorde ik van de week de lijster. Hij inspireerde me tot het schrijven van dit gedicht."
Lijster in de berk.
De lijster in de berk.
Hij leest voor, uit eigenwerk.
'n Vrije, ongeschoolde jongen.
De dans van het "zal en moet", ontsprongen.
Welluidend, merk toch hoe sterk!
Kan 'r zelf niets aan doen.
In de morgen, in de noen.
Klimt, en kent geen enk'le schroom,
zonder toonladder in de boom.
Leest bladmuziek in berkengroen.
Z'n regenblues die klettert neer.
In A-mineur, licht als 'n veer.
"All your worries are in vain,
cause I’m just singing in the rain".
En ach, dan is de zon er weer.
De meester van het vrije geluid.
Is nooit 's down, maar fluit, en fluit.
Staart zelden naar z'n navel.
Neemt geen berkenblad voor z'n snavel.
En lonkt nu naar z'n lentebruid.
Als ik 'm hoor, hoog in de berk.
Weet ik, dit is de ware kerk.
Maar hij vindt 't zelf niet bijster.
U weet het, eenvoud siert de lijster.
En fluit, " 't is gewoon maar werk".
Ik maak me voor de lijster sterk.
Die de winter wegjoeg uit de berk.
En zelf beweert, bij hoog en laag.
"Ik doe het zo ontzettend graag,
'k ga altijd fluitend naar m'n werk".
Aldus de lijster in de berk.
Boy van Lamoen
Mas Papo dichter van Bernheze
