Afgelopen zaterdag geen krant gehad. Dat is jammer. Gelukkig heb je Internet en Teletekst. Maar niets is zo fijn als het lezen van alle ellende van de wereld onder het genot van een kopje koffie met een stroopwafel. Zeker op zaterdag. Ik ken de krantenbezorger niet. Weet niet of het een jongen of een meisje is. Alleen de rammel van de brievenbus en de plof op de mat bevestigt dat de krant naar binnen wordt geschoven. Rond oudjaar verschijnt er iemand met een kaartje. Kan ik bedanken voor mijn dagelijks portie nieuws.

Ik heb ook een krantenwijk gehad. Het was een middageditie. En niet huis aan huis, zodat ik na moest denken over mijn wijk. Vaak kreeg ik een opgestoken duim van de ontvanger. De deur werd wel eens voor me open gedaan om de krant in ontvangst te nemen. Ik voelde me een postbode. Die krijgt ook vaak een opgestoken duim en dankbaarheid. Een praatje en af en toe bij een bekende een kopje koffie voor de moeite. Mijn oom was postbode en kende het halve dorp. Ons adres was zijn eindpunt. Hij was vaak te laat, maar dronk ook bij ons nog zijn dagelijkse koffie.

Soms is de postbode niet je oom:

Postbode

De bode loopt ons huis voorbij
er is vandaag geen post voor mij.
Het dag'lijks hopen op de brief
ooit verzonden door mijn lief
lijkt ijdele hoop en geeft weer aan
dat het met de liefde is gedaan.

Maar dan opeens en uit het niets
in mijn ooghoek zie ik haar fiets.
Ze rijdt deze keer niet weg
maar parkeert het rijwiel bij mijn heg.
Het blijft zo prachtig rechtop staan
het stuur vol elastieken
de tassen nog vol met brieven
en inderdaad, daar komt zij aan!

Ze loopt mijn tuinpad op en zie
de klep van de bus gaat open
de brief valt op de mat en
wellicht wordt mijn lange hopen
beloond met een goed bericht
en is mijn lief voor mij gezwicht.

Ik open voorzichtig de envelop
er zit niet eens een zegel op.
De brief die ik ontvouw
ruikt naar lavendel, is van een vrouw
zou het dan eindelijk zo zijn
maakt dit een einde aan mijn pijn?

De brief geeft aan het is goed met ons
had alleen geen tijd te schrijven.
Waar maak je je toch zorgen om
ik zal toch altijd blijven.
Dagelijks kom ik je deur voorbij
je ziet mij al van verre, lief.
u had het al gezien misschien
de postbode: dat is mijn hartendief.

Mas Papo dichter van Bernheze