Twijfelen is toegestaan, maar op een zeker moment moet er toch een rondje worden rood gekleurd. In de automatisering heten de te kleuren cirkeltjes: radiobuttons of in het Nederlands ook wel keuzerondjes. Je mag maar één rondje kleuren, daarmee sluit je de andere rondjes uit. Kleur je er meer dan speel je vals en telt je stem niet mee: eigen schuld. Op de computer kun je er maar eentje aanklikken, kies je een andere dan gaat de eerste keuze "uit", Maar in ons landje waar alles zo'n beetje is geautomatiseerd, kleuren wij ons rondje met een kleurpotlood. Fantastisch toch eigenlijk. Ik begreep dat men nog tellers zocht om gekleurde rondjes te tellen. Komt geen computer aan te pas.

Woensdag 12 september is het weer zover. Kiest u alleen op de partij die u het meeste biedt. Dan kiest u rechtstreeks wie de stoeltjes gaat bezetten in de Tweede Kamer. Dat heet democratie.

Verkiezing

Dan is er crisis;
beraad met spoed.
Ze komen er niet uit
hoe goed ze 't ook bedoelen,
een controverse in gedachtengoed
of een plechtig weigeren
van zwijgende, omarmende leiders.

Dan is er crisis
in 't Haags vooronder
't akkoord loopt op de klippen.
Het schip strandt zonder dat
het anker wordt gelaten.
En geen enkel man die bakzeil haalt.

Dan is er verkiezing.
Er moet gekozen worden
de kiezer is aan zet.
Het juiste vakje moet gekleurd
het potlood scherp geslepen
de degens zijn gekruist.
De verzamelde politici strijden
zich de wallen onder de ogen
hebben met elkaar geen mededogen.
Zij trachten ons te doen geloven
dat enkel zij de ware zijn.

Van de Kamers der Staten Generaal
worden de zetels van de Tweede
opnieuw bezet met hen allemaal,
waar wij onze stem aan geven.
En wie van de kandidaten
is tegen alles 't meest resistent
want wie de grootste wordt
wordt getiteld Minister-President.

En de koningin? Zij ziet het allemaal gebeuren
lacht wat deftig en wat af.
Wie of wat, zij blijft beleefd
zij trekt partij voor hen die gekozen zijn
dat is de constitutie waar zij mee leeft.

Mas Papo dichter van Bernheze