Dan zie je op de televisie de sporten. Sporten waar je nooit iets van ziet. Dat maakt de Olympische Spelen tot een uniek evenement. Vooral dus voor de kijker. De sporter is geconcentreerd en doet mee aan een toernooi. Ziet niets van dat alles tot hij klaar is. En wint of wint niet. Voor de kijker wordt er niet verloren; meedoen is belangrijker dan winnen. De sporter denkt daar anders over. Meedoen betekent willen winnen.

Onze nationale presentator spreekt met de sporters. Een vaderlijk icoon tussen jonge mensen. Gebruikt zijn clichés en stopzinnen. Maar zonder hem geen avondafsluiting. Maar haalt hier en daar te lang door. Waarom geen medaille? Wat dacht je toen alles in het water viel. Wat ging er door je heen toen je op de tribune je partner zat aan te moedigen?

Kwalificatietoernooien zorgen voor deelname. Maar je moet die wel overleven, dus winnen van anderen die ook willen winnen en naar de Spelen willen gaan. Niet altijd lukt dat.

Geen spelen

Als toeschouwer
de spelen bezoeken
de bal wilde niet zoals jij
dat wilde
dat de bal ging
de voetfout
het net
de antenne
de punten te kort
de rang te laag geschikt.

Zo zie je anderen gaan
en wenst hen veel succes
maar kraakt van binnen
en laat de tranen vloeien.

Het interview
de tafel
de succesvollen
de meester
de bigbens
voor je opgesteld
op Londens plattegrond
kon je maar even onzichtbaar zijn.

Partner ronde verder
bijt zand
met bal en maat.
De schreeuw
niet alleen voor hem
want draagt de klaagzang
van het gemis.

Mas Papo dichter van Bernheze