Eigenlijk wilde ik deze week op de plek van deze rubriek aangeven: Vanwege het carnaval deze week geen rubriek. De krant zal wel vol staan met foto's van prettig gestoorde mensen in vreemde kledij hossend en zingend in hun eigen optocht. En dan is zo'n serieuze poëzierubriek niet gepast. En als reden ook in het weekend geen tijd om deze rubriek te schrijven vanwege de feestelijkheden. Maar ik vier geen carnaval. Terwijl de hagel met bakken neervalt zijn de mensen zich hier aan het voorbereiden voor de optocht. In de verte hoor ik muziek. Ik schrijf mijn stukje. Het leven op zijn kop. Boven de rivieren snappen ze er niets van.

Gelezen op twitter:
Carnaval dat zit niet in je pak,
in je pruik of je kiel.
Je kan je er niet mee bekleden.
Carnaval zit diep in je ziel.

En zo is het ook. Als je het niet kunt, moet je niet meedoen. Godfried Bomans schreef er een verhaal over. Hij ging op zijn kop staan en deed net zo gek als de rest, maar voelde zich opgelaten. Uiteindelijk werd hij afgevoerd naar een kamertje. Er zaten nog meer niet-carnavalsvierders. Ze kregen een kopje thee met een kaakje "en toen werd het toch nog gezellig".

De tegenstelling is groot. Veel mensen ontvluchten het carnaval. Maar dat betekent ook dat de echte vierders overblijven.

Carnaval

Het is weer geweest, de gekte,
het kleurige feest dat carnaval heet.
Nu is het vasten tot de paas;
het kruisje halen bij de baas
en dan een tijdje niets,
40 dagen niets
dan enkel vasten en bezinning.

De prins die geeft de sleutel t'rug
strijkt nog eens door de veren op zijn hoed
ruimt de relikwieën op
en weet het is goed
geweest en geeft de laatste hand
aan zijn favoriete adjudant.
De proater verlaat zijn ton na uren
zijn woorden te hebben uitgevent
de wagens zo mooi en praal gewend
verdwijnen dan weer in de schuren.

Op vette dinsdag is het vet verslonden
bedorven vet dat is geen vet
de avond is aan tijd gebonden
na 't kruis wordt haring weggehapt.

Begonnen op de elfde van de maand
die ook de elfde is uit de rij der maanden
zo'n 40 dagen voor de kortste dag
verdronken in eind'loos wijn en bier
eindigt het uitzonderlijk vertier;
met beperkte have en goed
de komende vastentijd
open tegemoet.

Mas Papo dichter van Bernheze