Wat is een monument? Laatst hoorde ik iemand zeggen: "Dat is een oud gebouw dat er nog staat en dat niet veranderd mag worden." Dat klopt zo ongeveer op Open Monumentendag. Dit jaar op 11 september. Oude gebouwen, zoals kastelen en molens staan open voor publiek om te tonen hoe men vroeger leefde en werkte. Maar daarnaast bestaan er ook andere monumenten: een gedenkteken ter nagedachtenis aan overledenen uit een oorlog of andere rampspoed. Hoeft niet oud te zijn.

11 september, de dag dat de wereld 10 jaar geleden definitief zijn onschuld verloor (nine-eleven, die aparte Amerikaanse notatie van de datum, daar even bekend als 30 april bij ons, maar dan anders en wereldwijd). Twee torens die niet meer zijn, die symbool stonden voor een succesvol kapitalistisch Westen. Ook daar staat een monument. Zelfs het nieuwe gebouw dat daar komt is een monument. Nu al en het is er nog niet eens! Vaak zijn monumenten herinneringen aan wat is geweest. Maar monumenten moeten ons ook herinneren aan wat er is gebeurd.

Ook op 11 september in Bernheze: Open Monumentendag. Feestelijke afsluiting van het kunstproject "De Mobiele Toeristeninformatie" (DMT) van Monique Broekman. Met muziek, poëzie van DDVB en een afsluitend woord van de wethouder van cultuur Ad Donkers. Vindt plaats bij Kasteel Heeswijk (ook een monument!) en begint om 16.00 uur.

Ad van Schijndel schreef het onderstaande gedicht. Hij voegde er aan toe: "In verband met Monumentendag: Een ode aan de klomp":

Een ode aan de klomp

Waar de vakman zijn paalmes heeft gewet,
de boorbank gesteld en de plathaak aangetikt,
daar krijgt de klomp zijn vorm,
passend aan de boer zijn voet,
en is het voor een vrouwenbeen ten sier,
dan krijgt de pas een elegante klik.

De spaanders vliegen in het rond
waar laag na laag wordt afgepeld;
de klomp wordt nog geschrapt en gladgeschuurd
en geschilderd in geel met een lijntje zwart
en dan netjes van maat tot maat tentoongesteld.

Een goeie klomp geeft warmte en stevigheid
in elk seizoen, en zijn klik-klak klinkt
van ver op klinker en plavuis.
Maar wie andermans klompen draagt,
treft de hond in de pot of niemand thuis.

Soms voel je op je klompen aan
of iets goed maar meestal fout zal gaan,
en als bij jou beide klompen breken, heb je
ècht geen poot om op te staan.

Tot slot het grote voordeel van de klomp:
door weer of wind, ze roesten nooit;
hij houdt zijn warme houten gang
en heeft mens en tijd met vlijt getooid.

Ad van Schijndel,
juli '08

Mas Papo dichter van Bernheze