Wereldbeeld
Ik leef in de wereld. Ik zie wat er gebeurt. En zie ook niet wat er gebeurt. Het is onderhuids, er gebeurt te veel. De gewone mens is onzichtbaar. Het draait om de gekte van de wereld. De berichten doen me wankelen.
De film wordt onderbroken door reclames die ik niet hoor, want als de reclames beginnen worden de geluiden harder en zet ik het geluid uit. Te laat voor het vervolg van de film waarvan ik niet meer weet waar het over gaat. En op het moment dat ik de draad heb opgepakt en de spanning voel, is het weer tijd voor die vermaledijde reclame, die de mens op het verkeerde been zet, het wereldbeeld op zijn kop zet.
Wereldbeeld
Telkens als de klok weer luidt
en ik het plein kan overzien
aanschouw ik bevangenheid
de hoofden van de groep
draaien met de spreker mee
ze zijn zich niet bewust
de man ijlt dwars en snijdt
de hoeken af kijkt even mee
en schudt verbaasd zijn
ronde kale hoofd waarop
een vogel rust die deint
op de passen van zijn tred
wat gaat er in hun denken om
het blik verbannen, dan
vallen mijn ogen dicht
en zien de tijd verdwalen
in de beelden van daarna
en later als de vogels
vrijgelaten zijn en vliegen
rond mijn eiland's berg
vraag ik aan jou
staan we hier nu werkelijk
of is dit allemaal verzinsel
verzonnen uit een verlangen
naar hoop, naar de verwachting
dat alles weer goed zal zijn
na deze periode van foutief
ademhalen.
Wat zal de mens nu zijn
na al zijn daden en woorden
waaruit blijkt dat het menens is
dat het niet verzonnen doch
aangewend door overlevering
en onzichtbaar ongenoegen
het wereldbeeld als een film
die wordt opgenomen
en door niemand opgemerkt.
Mas Papo
|
