Ik lees de krant, kijk in de bladen en denk aan wat ik als onderwerp ga kiezen voor deze rubriek. Soms is dat duidelijk, soms is het zoeken. Een gebeurtenis is snel gevonden, maar een gedicht daarover valt niet altijd mee. Moet het serieus, een kwinkslag erin of een mag het een grappig gedicht zijn? Dat laatste valt mij zwaar, dat laat ik graag aan anderen over. Een stukje tekst voor het gedicht zorgt ervoor dat de lezer even in de sfeer komt. Even weg van de krant, ondanks dat de lezer juist in de krant leest. Het verhaal is duidelijk en laat het gedicht voor zich spreken.

In de wereld van nu gebeuren vreemde dingen. Angstige dingen. Een zomer die geen komkommertijd is. Onderwerpen genoeg en ook al gebruikt. Maar dan toch iets anders. Ik stuitte op een oud gedicht in wording dat een aantal zaken in zich heeft. Een reis naar Amerika, een puber, een nieuwe schuur en dat alles in een droom. Maar zoals gezegd: Het verhaal is duidelijk, maar laat het gedicht voor zich spreken.

Het huis en ik

Ik nam mij voor niet omhoog te kijken
het huis stond scheef, maar was van hout
de binten staken door de muren
en gaven pukkels aan de bouw
zoals die van de jongen
die zich niet meer scheren zou
vanwege die pukkels
en bleven zoals de binten
van mijn houten huis.

De staanders kromden zich
als oude mannen die zich te lang
de rug gebogen moesten houden
het water figureerden in de daken
die bolden van verzadiging
dieren verzamelden zich
twee aan twee,
alsof een zondvloed aanstaande was.

De straat was leeg en verlaten
op een enkel huis na
de tussenruimte bedekt
met gras en roest
een eenzame tekst op een muur
de straatnaam in verrotte letters
gaf de oorsprong aan:
Commercial Avenue.

Een valse schaamte trekt dan over je
heen als een wolk vol donkerte
die verder hoogstens vol met regen zit
en laat die maar vallen want mijn huis
is droog en kan wel een spatje hebben
dat op de enkele rotte plek na
waterdicht is.

Mas Papo