School
Er was weer een reünie op mijn oude middelbare school. Mijn school die door het groeiend aantal leerlingen uitgebreid moest worden. Men besloot tot nieuwbouw. De hele school verdween en een eindje verderop, het was een groot terrein, verrees een prachtig nieuw gebouw. Een nieuw gebouw dat mij niets zei en waar ik totaal geen binding mee had. In november heb ik de uitnodiging al ontvangen en heb er dus lang over na kunnen denken.
Ik besloot niet te gaan.
School
De school met zijn kelder waar je je fiets kon stallen
en waar je dan via gangetjes en trapjes in de hal kwam
waar je je natte jas ophing tussen al die andere natte jassen
omdat het weer had geregend en je met een paraplu
of poncho niet ging fietsen, zeker geen poncho, dan maar liever nat
waar de conciërge zat en als je te laat was,
omdat de brug onderweg openstond of je een andere smoes had bedacht,
zo snel mogelijk voorbij wilde lopen,
zodat hij je niet zag en je niet kon berispen
en je zonder kaartje, vijf kaartjes en dan straf,
naar je klas kon lopen
waar de leraar al begonnen was, maar je binnenliet omdat hij dacht
dat je een kaartje had
omdat je te laat was en de conciërge je wel gezien had
waar de klok hing die het einde van de lessen aangaf met een
doordringende bel die je overal kon horen en dat je dan
snel je boeltje pakte om van het ene naar het andere lokaal te gaan
en onderweg iedereen tegenkwam die de andere kant op moest
en die thuis nog in je oren zat zodat het leek
dat je daar ook moest opschieten
waar de borden hingen
en elke dag hoopte je dat op die borden stond
dat de leraar waar je die dag les van had
ziek was
zodat je een uur vrij had en in het bos kon gaan zitten
dat tegenover de school lag
en kon lezen in de boeken die je wel interesseerde en
gedichten kon lezen en er je eigen betekenis aan kon geven
en kon toepen en praten met je vrienden over alles wat je bezighield
en waar je linksaf de aula inging waar de plakkaten hingen van glas
waarop met mooie letters de namen van alle leerlingen
stonden geschreven die al geslaagd waren
en waar je ook zo graag op vermeld zou staan.
Want dan was dit alles voorbij.
En dat je dan later naar de reünie zou gaan en zou lachen
om al die dingen met de mensen die ook naar de reünie gingen
maar dan besloot om niet te gaan
omdat de gangetjes en trapjes er niet meer waren.
Mas Papo
|
