Ze waren er allemaal. Ze mochten ook allemaal wat zeggen. Twee vragen werden er gesteld: “Welk boek zou Poetin moeten lezen” en “Welke reis zou je niet meer willen overdoen”. Sommigen hadden zo’n mooi passend antwoord dat je zou denken dat de vraag al van te voren bekend was. De auteurs op het boekenbal doen hun best, ze moeten ook nog gelezen worden. Verschillende hebben hun aureool, maar om de een of andere reden mis ik toch nog steeds Harry Mulisch op dit bal. De eminence grise die in 2010 overleed, hoorde hier thuis als geen ander.

Het boekenbal, de traditionele opening van de Boekenweek (inderdaad met een hoofdletter) al vanaf 1947. Ruim een week de aandacht voor boeken. Vanaf vorig jaar niet meer vanaf de woensdag, maar vanaf de zaterdag tot en met de zondag de week erna. Die extra dagen zijn naar de week van de poëzie verhuisd, lijkt het.

Elk jaar is er een thema. Het thema deze keer is reizen. Dat zal de NS goed uitkomen als hoofdsponsor van deze week. Zondag 16 maart is alweer de laatste dag. En dan met het Boekenweekgeschenk (ook met een hoofdletter) met de trein naar Groningen of Den Helder.

Boek

Het gebladerte ritselt tussen mijn vingers
de geur van vers papier stijgt op
vanuit het opengeslagen boek
alsof het voorzien is van stoffen
die tussen letters en zinnen
zijn verstopt en loslaten zodra
ze op het punt staan het daglicht
te zien en te worden opgenomen
met de intentie van de tekst.

Het verzinken dat doet denken
aan het afwezig zijn van verstand
van uitschakeling en overgave
op reis naar elders zonder
weg te hoeven gaan, zomaar
naar andere gedachten.
De reis die duurt zolang
de laatste pagina niet is bereikt
en het brein in beweging houdt
als een trein die voortgaat
tot het einde ervan en tot slot
nog even doordendert.

Mas Papo