Mijn vader is te jong gestorven. Deze week, op dinsdag, ben ik net zo oud als hij toen hij stierf. De dag erna heb ik hem overleefd. Is dat een opluchting, een troost? Ik weet het niet. Al die tijd heb ik er niet over nagedacht, maar nu het zover is, komt het opeens naar boven. Raar is dat.

Een half jaar voordat hij overleed hebben we een wandeling gemaakt. Ik heb hem beloofd daar een verslag van te maken. Hij heeft dat verslag nooit meer kunnen gelezen. Uiteindelijk is het verslag een boek geworden. Het is een geromantiseerde versie van onze wandeling. De wandeling loopt als een rode draad door het boek. We spreken over verschillende zaken, hij vertelt van vroeger en ontdekt uiteindelijk iets dat hem altijd heeft beziggehouden. Had ik al verteld dat het geromantiseerd was? Het boek heet De meikevers en is al een paar jaar geleden uitgekomen. Ik heb het in eigen beheer uitgegeven en het klein gehouden, het heeft alleen hier in de omgeving in de boekhandel gelegen. O ja, en in de boekhandel in Tiel, in de buurt van waar we hebben gewandeld en bij de boekhandel van mijn vrienden op Texel.

Het boek begint met een gedicht. Het gedicht is een samenvatting van de wandeling en het gedicht van deze week:

Wandeling

Mas Papo