Het stormt en regent en hagelt en o wonder het onweert. Onweer hoort voor mij altijd thuis aan het einde van een warme dag, de eerste dag dat het weer eens mooi weer is en ja hoor, dan gaat het onweren. Het zal daar boven wel een vergelijkbare situatie zijn, maar ik vond het verrassend dat het opeens licht en dondert. Bomen vallen om, er zijn windhozen geweest, voetballers glijden over velden, het is herfst. Vanaf het moment dat de zomertijd is afgelopen is het herfst geworden. En dan zo af en toe opeens de zon, die achter je opduikt en zorg voor regenbogen en prachtige luchten.

De wintertijd maakt tongen los. En doet dichters inspireren. Ad van Schijndel gaf aan dat het gedicht van vorige week hem inspireerde tot het volgende gedicht. Deze keer in zijn favoriete dialect. Dus hardop lezen!

Tis wintertet

Ad van Schijndel

Mas Papo