Zoals de parken de longen zijn, is het plein het hart van elke stad en elk dorp. Hier klopt het van bedrijvigheid. Hier komen de mensen samen. Vanaf hier starten de wandelingen en hier eindigen de fietstochten. Wekelijks worden hier de kramen opgezet. Het ultieme pleingebruik: de markt.

Laten we de pleinen koesteren: in Loosbroek een nieuw opgeknapt plein waarvan de naam in augustus zal worden onthuld. In Heeswijk-Dinther: Plein 1969 met zijn nieuwe vaste muziekkiosk in plaats van een mobiele kiosk. Hopelijk wordt in Nistelrode na het prieeltje, dat gelukkig weer op zijn oude plek terug is gezet de Brouwershoeve in ere hersteld, zodat dit ook dit plein weer bruist als weleer. In Vorstenbosch waar eind 2011 het nieuwe plein gereed kwam. De Misse in Heesch? Soms wordt het leeggelaten, maar meestal blinkt het blik. Het andere plein dan? Het zou een levendig plein kunnen zijn en zou het ook worden: het Stationsplein. Hier stoppen de bussen, stappen mensen in en uit. Fietsers komen langs. Er is nog ruimte genoeg voor terrassen; er staan al prachtige bomen. Wat een mogelijkheden voor een levendig plein.

Elders zijn er ook pleinen. Het bracht mij tot het volgende gedicht:

Plein

De mannen vegen het zweet
van het hoofd. De alpinopet
even in de hand. De ballen
ketsen na de onderhandse
worp. En alles binnen
de balken die als opstaande
lijnen hun gebied bepalen.
Aan de andere zijde de vrouwen.
Ze bepreken het nieuws en
wat er in het dorp gaande is.
Soms onverstaanbaar roepend
naar de geconcentreerde mannen.
Hun toevlucht onder de bomen
lommerrijk tot het einde van de zon.

De kinderen rennen en spelen
tussen de stoelen van het kleine terras
waar de enkele toerist
zijn boule de cidre drinkt, met aandacht
ingeschonken door de altijd
vriendelijke ober. "Ca va bien?".

Dat is het plein dat ik bezocht
het leven in zijn alomheid
aanschouwd. Het einde en begin
naast elkaar en samen op het plein.
Argeloos wat er komen gaat
gelaten door de dag die telkens
wordt gevierd in het bijzijn
van de wederkerende natuur.
Het leven nemen zoals het gaat.

Laten we de pleinen koesteren

Mas Papo