Er is onlangs een beeld van een engel neergezet op de plek waar verzorgingshuis Ter Weer heeft gestaan. Het is gemaakt door Hilde Mestrom uit een geraamte van hout. Ze heeft het omhuld met de witte vitrages van de voormalige bewoners van Ter Weer. Het staat er ten prooi aan weer en wind. Wat er van overblijft zullen we meemaken. Vele reacties volgden. Gemengde gevoelens. Kunst is mooi, kunst is goed, maar altijd betrekkelijk.

De officiële onthulling vond woensdag voor Hemelvaartsdag plaats. Mooie symboliek! Mijn collegadichters Ad en Charles waren aanwezig met een gedicht. Maar ja, je bent gemeentedichter of je bent het niet... Vandaar hier mijn gedicht voor deze gebeurtenis:

De Engel van Ter Weer

Waar het huis is weggehaald
is een engel neergedaald
en staat met houten stakelen
op het plein, met vleugels
van satijn gericht naar boven
alsof hij denkt te gaan
maar is gegrond te staan
en te wachten op wat komen gaat.
Het weet, het zal vergaan en
transformeren in een eindeloos
gevecht te trachten
te overleven.

Niet dat de kunst dat al zal lonen
eens zullen er weer mensen wonen.

Ook Miriam Storck heeft een gedicht geschreven. Niet ter gelegenheid van de openingsmanifestatie, dat hadden die collega's immers al gedaan, maar voor Hilde en Frank. "Kracht toewensen is altijd goed voor de persoon in kwestie", gaf zij aan.

The curtain rises on ...

Mas Papo dichter van Bernheze