Het leven bestaat uit het maken van keuzes. Je kiest voor het een of voor het ander. Duidelijk en erg overzichtelijk ook. In mijn jeugd koos je bij ons voor de Beatles of de Stones. Je was voor Ajax of voor Feijenoord. Je reed een Puch of een Kreidler. Je koos één van de twee en nooit beide. Dat kon niet. Als tweede club was er wel een alternatief mogelijk. Je kon kiezen voor een club als Be Quick, Go Ahead (dat overigens oorspronkelijk Be Quick heette) of Rapid JC, vanwege de naam of het vaantje. Of Excelsior, omdat het dezelfde naam had als je gymnastiekvereniging, maar nooit Ajax èn Feijenoord. Dat kon niet.

Het hele leven bestaat uit het maken van keuzes. Ga je met de auto of op de fiets, neem je een paraplu mee of laat je hem thuis en zullen we vanavond thuis eten of uit. Maar ook kies je op een gegeven moment of je met of zonder partner verder gaat, je een huis zoekt in de plaats waar je geboren bent of waar je je werk hebt gevonden, kies je om wel of niet naar de dokter te gaan als je je beroerd voelt en kies je ervoor om ergens te blijven of ergens weg te gaan. Maar je kunt nooit kiezen voor ja en nee tegelijkertijd, voor thuis blijven en weggaan, voor wakker blijven en gaan slapen.

Alles is gebaseerd op keuzes. Een gemeente besluit een rotonde aan te leggen in plaats van stoplichten, een burgemeester besluit op te stappen en niet te blijven, een supermarkt besluit zijn pand te slopen en nieuw te bouwen in plaats van te verbouwen. We hebben er allemaal mee te maken.

En zo kan een club niet kiezen voor twee mensen die niet kunnen samenwerken, die allebei de baas willen spelen, voor twee kapiteins op één schip. Het is de een of de ander. En laten we het er nu maar niet meer over hebben. Alleen nog een gedicht.

Eén van mijn vaste inzenders heeft hier het volgende gedicht over geschreven:

Griekse Tragedie

Klumpke

Mas Papo dichter van Bernheze