Kerngedicht Heeswijk
Het gedicht 'Heeswijk' dat is geschreven door Ad van Schijndel hangt in gymnasium Bernrode en is daar bij de opening van de nieuwbouw in 2008 geïnstalleerd.
Toen ik Ad vroeg mij een uitleg te geven van zijn gedicht kreeg ik de volgende mail gestuurd: "De tekst geeft een beeld van Heeswijk in de historei en nu en spreekt m.i. voor zich. Anders gewoon een keer opnieuw lezen."
Wij spreken elkaar regelmatig. Over poëzie, over dichten, over dichters. Een dichter legt niet uit, een dichter maakt en laat de interpretatie vrij. Dat klopt en ben ik helemaal met hem eens. Maar in dit geval: de kerngedichten hangen in openbare gelegenheden en juist deze gedichten zijn gebaseerd op gebeurtenissen of eigenaardigheden van de kernen. Hier mag worden uitgelegd. En hier verschillen dichters van mening. En dat is mooi!
Dus lees en begrijp.
Heeswich, Heezik, Heeswijk
Tussen AA en Wetering ben ik bijna negen eeuwen terug
geboren als Heeswich, een oude Heerlijkheid.
Mijn verspreide huizen waren amper dorp te noemen,
al sprak men al van Lorisstraat en Fokkershoek
en ziet men op oude kaarten Kameren staan.
De tijden hebben mijn heideveld ontgonnen
tot vruchtbaar Broek, Muggenhoek en Schoor
en maakten van gemengde keuterboeren agrariërs met faam
die hun graan lieten malen op de Molenberg
en het overtollig vee verpatsten op de 'Bossche mèrt'.
Maar er is altijd meer geweest: in de drievoudige
heiligheid genoot ik eeuwigdurende bijstand
van Sint Willibrord, Norbertus en de heilige Cunera,
de in de kerk en dubbel klooster school en vrijplaats boden
aan de eigen zonen en dochters en die van ver daarbuiten.
Intussen heb ik altijd trouw de kasteelheren gediend
en pacht betaald aan de graven, hertogen en baronnen
die in blauw-geel mijn vensters schilderden met hun adellijke macht,
tót ik eigenhandig mijn ketens brak en mijn kinderen leerde
dat de Gouverneursweg niet meer is dan een gewone straat.
Mijn bronzen beeld gloriet nu in vele standen in een beeldentuin
en mijn jaarlijkse teksten galmen door de open Kersouwelaan.
Vastgegroeid aan zusje Dinther rust ik ook van tijd tot tijd
op Bernezorg, waar de klank van mijn eigenzinnig hart
de historie kleurt met een eigen 'Hezikse' heerlijkheid.
Ad van Schijndel
Mas Papo dichter van Bernheze
|
