Dit is een rare zomer. Het is zo'n weer dat je 's avonds aan de voorkant van je kamer de gordijnen zou willen sluiten. Maar het is zomer en dan sluit je de gordijnen niet 's avonds aan de voorkant. Dan laat je zo lang mogelijk het licht binnen vallen van een ondergaande zon, die de hele dag heeft geschenen.

Vind ik dat ik lekker bij gekleurd ben vraagt er iemand: "Wanneer ga jij op vakantie?" Als je thuis bent en buiten schijnt de zon, zeg je: "kijk, buiten schijnt de zon", maar op vakantie ga je er meteen op uit. En daar kleur je dan bij. En regen deert niet. Eindelijk eens tijd om de verzameling dichtbundels te kunnen lezen en die boeken die er al een tijdje liggen. Maar in een tent zal men anders piepen. Lezen dat wel, maar verder alles nat.

Dan kom je terug en leest de krant. Een nieuwe crisis dreigt en in de Arabische wereld gebeuren vreemde dingen onder de misleidende titel: Arabische lente. Terwijl wij klagen over de herfst in onze zomer.

Arabische lente

Wat moet een leider die is gewend
dat alle mensen luisteren, opeens
een andere koers moet varen?
Hij zet het leger in en denkt dan bij zichzelf
het zal zo'n vaart niet lopen,
als ik wat strenger optreedt
is de orde snel hersteld en hopen
mensen gered van angst en
keert de rust vanzelf weer terug.

Maar de mens heeft internet
kan twitteren en fotografeert met gsm.
Roept om ommekeer, wil af van hem
die onderdrukt en zich verrijkt
aan de opbrengst van het land
waar hij voor zweet en zwoegt,
verzet zich nu met hand en tand.
Keert de leider de rug toe en
laat de wereld weten wat er gaande is.

Mas Papo dichter van Bernheze