Dichter
Zaterdag was er in het Poëziecentrum Nederland in Nijmegen een gastdichter. Regelmatig nodigt het centrum, achterin de bibliotheek gevestigd, de hele week geopend en met een ongelooflijke verzameling poëzie, dichters uit om voor te dragen om vervolgens in gesprek te gaan en te praten over de achtergronden en het tot stand komen van de gedichten. Deze keer was het Tjitske Jansen. Een dichter die naam maakte met haar eerste bundel Het moest maar eens gaan sneeuwen. Ze werd geïnterviewd door Wim van Til, de "baas" van het Poëziecentrum Nederland. Tijdens het interview passeerden veel persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen de revue. Een complete middag met koffie en een koekje.
Het gedicht is een kort verslag van de middag.
Dichter
Dan is er de dichter
fier en rechtop leest zij
het geschrevene waarover straks
- ze weet ervan- de vragen worden gesteld
waarop ze antwoord
zal gaan proberen te geven in zinnen
vergelijkbaar met wat
er in de bundel staat
en soms lukt het formuleren en ook wel vaak
maar soms ook niet en als zij
schrijft is het maar een deel
nog niet de helft, of nog minder dan de helft
van wat er werkelijk is gebeurd
zegt zij en pauzeert in haar verhalen
en daarna als alles weer begint
waar ben je dan gebleven als de man
haar vraagt "en hoe nu verder"
want je weet niet precies meer waar
het stopte zo vlak voor de pauze
er is zoveel gezegd en gevraagd
en antwoord gegeven
de dichter - of moet je zeggen
dichteres of niet als je ook al
"ze" hebt gezegd in de zin ervoor
zodat je wel begrijpt dat de dichter
een dichteres is - zit en kijkt de man
verwonderd aan, neemt het woord
leest het nieuwste werk
en verhaalt hem precies
wat hij van haar weten wil.
Maar wil ik weten wie de dichter is
waar de dichter struikelt in het voortbestaan
hoe moet ik de poëzie in vredesnaam beleven
als ik op de hoogte ben.
Mas Papo
|
