Kleine Boschwandeling
Op mijn gedicht "De rivier" kreeg ik een reactie van Ad van Schijndel. Hij mailde dat hij na het lezen van dat gedicht, moest denken aan zijn gedicht "De Binnendieze - De Diest" uit zijn bundel "In verstilling samen". Het gedicht is een ode. Het staat deze week in deze rubriek onder een aangepaste titel.
Ik vraag me wel eens af of Ad van Schijndel familie is van Arthur van Schendel. Wellicht verre familie, de familienaam is in de loop van de tijd wat aangepast, maar toch familie, want beide zijn schrijvers en ze zeggen dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Toch eens aan Ad vragen.
De Binnendieze - De Diest
Meer dan zes eeuwen terug als rechtmatige
nazaat van Aa en Dommel geboren
heeft mijn natuurlijke bedding de loop
van je straten bepaald. Ik heb al je achterkanten
gezien en gevoed, en als Binnendieze of Diest
zocht mijn goddelijke stroom
zijn weg veelvoudig door je stad.
Ik ben over de Grote Hekel gehaald
en overkluisd want boven mijn water
bouwde jij je huizen, togen en bruggen;
je kinderen bleven mij drinken en de vele gilden
van brouwers, looiers, smeden en ververs
gebruikten mijn vruchtbaar sap voor hun stiel.
Oh onzalige stad!
Toen het tij keerde en geen munt
meer was te slaan uit mijn handel en vaart,
heb jij mijn schoeiingen verwaarloosd,
mijn loop gebroken en mijn ingewanden
gebruikt als één groot open riool:
je dempingsdrift sloeg vele gaten in mijn adem.
Later, o heerlijke hertogstad,
in een nieuw historisch besef heb je toch
een brug gebouwd tussen toen en nu
en – hoewel met tweederde ingekort –
is mijn bloed ververst en zijn mijn open
wonden gevuld met verse specie.
Dagelijks toon ik nu mijn ingetogen hart
aan elke Bosschenaar en velen van daarbuiten
en knap en drink bij Lieve Gerritje
een uiltje en een brandewijn met suiker. Proost!
Ad van Schijndel, 1 okt. ‘08
Uit: In verstilling samen
Mas Papo
|
