Vaag hoorde ik geklepper. Het deed me even ontwaken uit een droom, die zoveel minder treurig was dan wat het geklepper tot gevolg had: de kranten. Niet zozeer het bezorgen, maar de inhoud doet mij altijd huiveren. Had ik medelijden met de krantenjongen of -meisje? Het brengen van het nieuws of het vroege opstaan, terwijl ik me na het geklepper nog een keer omdraaide en mijn droom vervolgde? Ik wist het niet.

Wat als je leest en wat dan te dichten. Alles draait door. Het beeld van schietende mensen bij een veld waar koeien grazen en hoogstens schrikken van het knallen. Maar zij weten niet wat er gebeurt, behalve een gevoel dat het anders is en wellicht van angst. Dieren voelen aan, maar doen niet mee.

Alles gaat door

Mas Papo