De zolder moet worden opgeruimd. Het stapelt zich op. Ik loop via een paadje naar het bureau waar de PC op staat om deze tekst te typen. Ik ken het paadje en alles wat er staat. Voor mij is het een bekend uitzicht. Maar het moet een keer worden opgeruimd. Achter de schotten staan de dozen nog ingepakt na de laatste verhuizing, en dat is toch al even geleden. Ik heb ze voor de dag gehaald. Krantenknipsels met onderwerpen, waar ik ooit nog over wilde schrijven en boeken, veel boeken gevonden. Boeken die ik kwijt was en me pas weer herinnerde toen ik ze uit de doos haalde. Ik vraag me af of ik zo'n boek zou missen als ik de doos ongezien naar de kringloopwinkel had gebracht. Het enige boek dat ik nooit wegdoe is de Elsevier Atlas van de Benelux. Een door het bestuderen onderhand losbladig systeem geworden pocket, die ik kreeg voor mijn 9de verjaardag.

De doos met plakboeken heb ik even laten staan. Van de nijverheid van destijds; het inplakken der sigarenbandjes van Willem II, Washington, en Elizabeth Bas, suikerzakjes (sommige nog met suiker) en de plaatjes van de voetbalclubs met prachtige namen als Be Quick wil ik nog even genieten voordat ze aan straat worden gezet met de rest van het oud papier. Alles is rommel, maar nog even niet voor mij.

Zolder

Mas Papo