Enige tijd geleden werd ik uitgenodigd voor een bijeenkomst van dichters, een poëzieclubje. De dichters van het clubje geven elkaar maandelijks een opdracht en lezen elkaar voor wat zij van de opdracht hebben gemaakt. Een enkele keer is het een gevoel dat moet worden verwoord, een andere keer zijn het woorden die in het gedicht moeten voorkomen. Na het voorlezen wordt er over de gedichten gesproken. Een fijn initiatief.

De laatste opdracht die ze elkaar hadden gegeven was: maak een gedicht waar de woorden: theepot, afstand, w.c., balans en het rare woord pinnaria in voorkomen. Het laatste woord betekent zoiets als geldpinautomaat en het geld pinnen als geheel. Een mooi woord, maar omdat ik dit geen mooi woord vond in een gedicht heb ik het als titel gebruikt en het gedicht daaromheen gemaakt. Ook het woord w.c. vond ik niet mooi in de betekenis van toilet. Na niet lang nadenken schoot me de naam te binnen van de busdienst destijds in het dorp waar ik woonde: Willem Cornelis Tensen.

Het volgende gedicht was mijn uitvoering van de opdracht:

Pinnaria

Mas Papo