Mas Papo

Home - Actief - 24 januari: Sla

Sla

Ooit had ik mijn eigen volkstuintje. School en werktuinen. Door het jaar heen zaaien en oogsten. Tussendoor schoffelen en onkruid wieden. 's Winters knutselen, want het ging het hele jaar door. Er was van alles: uien worteltjes (voor de hutspot), boontjes, en altijd als eerste tuinkers, gezaaid in mooie figuren. Op rij tien net na de boontjes en voor de bloemen die als ze eenmaal uit waren, werden gedroogd, werden slaplantjes gepoot. De sla die na enige tijd mooie kroppen werden moest precies op tijd worden gehaald, omdat als je net iets te lang wachtte de sla zou doorschieten. Het was een kwestie van geduld, zoals het titreren bij de scheikundeles, het niet meer vragen om een kaart bij eenentwintigen en het op tijd stoppen na behaalde winst in het casino.

Op mijn verzoek twee gedichten over sla. Ze zijn van Susan Moonen en Kitty Schaap.

Over sla & vrouwen

Kiezen tussen gerimpeld slablad of fris jong groen,
lijkt een eenvoudig onderscheid,
maar blijkt kiezen tussen doorleefde stijl of jeugdige oppervlakkigheid
En dat is in praktijk onmogelijk te doen.

Vanzelfsprekend, een jong groen blaadje biedt een bite van een zoen
Het is vol smachtende onschuldigheid,
vooralsnog verstoken van verdriet, verzameld door vadertje tijd
De taaiere bladen zijn gevormd door smetten op het blazoen.

Het is als jonge vrouwen, botermals en zacht,
als frisse smaakmaker, schandalig eetbaar door onschuldig onfatsoen
Doorleefde lollo rosso bruist daarentegen, als gerijpte balsamico door opgedane levenskracht

Het is kiezen tussen lentefris of belegen zomergroen.
De laatste toont haar verhaal, getekend in haar nervenpracht,
dat zij, die oude rucola, als fris groen blaadje, heel graag zou over doen.

Susan Moonen

Voor Rutger Kopland

Laten we weer eens sla planten,
nog eenmaal sla planten, jij en ik.
Laten we God vragen
de groeve te bevochtigen,
zo hij bestaat.
En als hij bestaat- laten we
naast de bedjes knielen
en grienen om wat was
maar nooit meer zal zijn.
Ontroering bedoel ik,
zo'n gevoel dat
je knieën slap maakt.
Het wieden van weerloze aarde
is het werk van een meester.

Kitty Schaap

Mas Papo dichter van Bernheze