Mas Papo

Home - Actief - 12 december: Dokters

Dokters

Vorige week heb ik mijn huisarts bezocht. Tijdens mijn tennisavond was ik over het neergevallen blad uitgegleden. De tennisbaan bevindt zich in een lommerrijke omgeving. Ik begrijp de Nederlandse Spoorwegen nu, als zij aangeven dat ze met vierkante wielen te maken hebben. Als gevolg van de glijpartij en de plotsklapse rem door ophoudend gebladerte had ik mijn knie verzwikt. Kan dat, je knie verzwikken?

Afijn, ik hoorde een knak en had pijn. De dokter constateerde geen breuk maar slechts verrekte of gescheurde binnenste kruisbanden: "Bij gescheurd blijft u er wel een stuk langer last van houden." Ik had een afspraak gemaakt. Ik moest denken aan vroeger doktersbezoek. Een lange rij wachtende mensen.

Doktersbezoek

Op rij van binnenkomst
gezeten op de harde bank.
De kreunende, steunende
medemens. Na de eersten
de orde verstoord.
De nieuwkomer vraagt:
"Wie was er voor mij?"
Het wachten is als extra pijn.
En een eeuwig vrezen
voor de gasvlam die altijd brandt.

Hier nu een gedicht van Ad van Schijndel dat hij mij vorige week opstuurde:

Mijn huisarts

Ik weet niet meer wat mij bezielde,
in plaats dat ik netjes voor hem knielde,
mijn huisarts groette, een hand gaf
of anderszins deed wat daar zo hoort,

nee, ik leek die middag echt gestoord
en stak een vinger op, de middel welgeteld,
alsof er totaal geen respect meer geldt
voor wie vakkundig jou toch screent.

Al had ik echt wel iets aan bot of pees,
toen ik ook nog naar mijn voorhoofd wees,
gaf hij repliek door mij verdiend
met een recept, zo intens misselijk dat
ik dagenlang steeds felle hoofdpijn had
en krampen kreeg aan maag, darm en gat.

Dus houd je huisarts liefst te vriend,
want wie hem al te vrij gaat sarren,
'behandelt' hij als onbeleefde knarren.

Ad van Schijndel,
30 nov. '12

Mas Papo dichter van Bernheze